Wikliniarstwo to jedna z najtrudniejszych profesji, opierająca się na wyplataniu różnych przedmiotów z patyków wikliny, trzciny lub ratanu. Do dnia dzisiejszego nie wynaleziono automatu przemysłowego, który wyręczyłby człowieka i stworzyłby coś z tych giętkich patyków. Jest to spowodowane tym, iż nawet mało skomplikowana plecionka jest jak odcisk palca – unikalny oraz niepowtarzalny, dlatego do dnia dzisiejszego kosze robi się metodą, którą praktykowana jest od setek a nawet tysięcy lat.

Od czego zacząć

Aby rozpocząć przygodę z wikliniarstwem, należy być przygotowanym na początkowe niepowodzenia, krzywizny oraz deformacje. Naukę należy rozpocząć wraz z poradnikami on-line lub  pobrać ją bezpośrednio od wikliniarza. Każdy początek będzie wyglądać podobnie, a więc od nauki wyplatania pięciu podstawowych splotów, których znajomość pozwoli na przygotowanie prostej plecionki.

Takich splotów jest oczywiście więcej, ale ich sztukę rozpracowuje się samemu w miarę rosnącego doświadczenia. W części praktycznej najważniejsza jest wiedza warsztatowa, nabyta we współczesnym świecie już tylko jako przekaz słowny.

Wiklina do nauki powinna być dobrej jakości, gdyż według praktyków, gorszej jakości patyki są trudniejsze do wyplatania, z drugiej jednak strony można na nich szybko dość do wprawy. Dzisiejsza praca w większości zakładów wytwórczych nastawiona jest na efekt natychmiastowy. Można pod to podpiąć wiele profesji, jednak nie wikliniarstwo, które jest tak skomplikowane i pracochłonne, że zalicza się je do zawodów manufakturowych oraz artystycznych.

Ten ginący zawód praktykowany jest już tylko w dwóch zagłębiach w Polsce: Rudniku nad Sanem na południu oraz Nowym Tomyślu, który leży niedaleko Poznania. Na plecionkarstwie można nie tylko dobrze zarobić, ale jest to również bardzo przyjemne i wciągające hobby, które staje się coraz modniejsze.

Sposoby na zrobienie koszyka z wikliny

Aby wypleść koszyk, należy najpierw zebrać na niego materiał. Można to zrobić na dwa sposoby- kupić go od producenta lub zebrać na dzikorosnącym polu. Idealny materiał to gałązki wierzby, wikliny, trzciny lub ratanu. Patyki powinny być młode, elastyczne i bez tzw. bielma w środku które sprawia, że materiał będzie pękać podczas obróbki.

Patyki należy schować do zimnego, wilgotnego pomieszczenia, ewentualnie przykryć je wilgotnym kocem na kilka dni, dzięki czemu materiał nabierze plastyczności i będzie zdatny do wyplatania. Najgrubsze końce odcinamy, tworząc z nich podstawę do dna. Sześć patyków o długości około dziesięciu centymetrów nacinamy po środku i przeplatamy na krzyż, tworząc podstawę dna koszyka. Posiadając gotowy stelaż należy go oplatać naprzemiennie drobnymi patykami, przy czym każdy splot powinien być dociśnięty. Jeżeli zauważymy, że dno zaczyna trzeszczeć, należy wiklinę oraz wyplatany przedmiot wsadzić na chwilę do wody. Da to gwarancję, że nie zostanie on uszkodzony podczas dalszych czynności. Jeżeli sploty będą za szerokie, do dna powinna zostać dodana kolejna odnoga pająka. Należy pamiętać aby dodawać je zawsze w ilości parzystej, ponieważ w przeciwnym razie splot będzie ciągle na tym samym poziomie.

Gdy koło dna zostanie wypełnione, należy je w odpowiedni sposób wykończyć. Wszystkie wystające witki zaginamy do góry, następnie każdą z nich zaplatamy z poprzednią naprzemiennie. Stworzy to piękne wykończenie oraz ustabilizuje dno. Aby wykonać ściany kosza należy do dna w centralnej części przybić tzw. kopyto. Może to być plastikowa doniczka, która posłuży jako forma. W dno wbija się tzw. rusztowanie, w ilości około 12 patyków, które posłużą jako konstrukcja pionowa. Należy ją wypełnić w podobny sposób jak dno- drobnymi patykami.  Przeplatając naprzemiennie należy co chwilę dobić ściany do kopyta, dzięki czemu kosz będzie miał idealną, okrągłą formę. Wykończenie wykonuje się techniką warkocza na trzy, tj. należy zagiąć trzy witki i przepleść je przez kolejny czwarty z kolei patyk. Następnie łapie się kolejne trzy patyki i przeplata się je w ten sposób do wykończenia materiału. Na randzie kosza powinien pojawić się warkocz przypominający do złudzenia ten, który widuje się u kobiet na głowie.

Nie łudźmy się jednak, że pierwszy wyrób wyjdzie nam idealny oraz że będzie to łatwa i przyjemna czynność. Z pewnością pojawią się na naszych dłoniach odciski i odczujemy ból. Jeśli więc chcemy cieszyć się pięknym koszem, lepiej będzie skorzystać z gotowych wyrobów, pochodzących od producenta. Oferują oni bogaty wybór koszy różnego zastosowania, wielkości i kolorów, w zależności od naszych potrzeb i upodobań.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•